मी युगायुगांचा तृषार्त तुझा, उन्हात मी उभा..धरणी मनाची करपली आता भेगाही पडल्या,वर्षा होउन या ह्रुदयावर ,बेधुंद एकदा बरसशील का?सखे आज तरी येशील का?उमगली ना तुला, माझी वेडी प्रीत कधीही,दु:ख तेच, वेड तेच, स्वप्न तसेच आजही,काय होते स्वप्न माझे, एकदा, जगशील का?सखे आज तरी येशील का?ना वर्षांची अट घालतो, महिन्याची ना दिवसाची,सन्ध्याकाळ एक फ़क्त हवी, मनीचे वद्ण्या सर्व तुला,आयुश्यातली ’एकच’ संध्या, प्रेमभराने देशील का?सखे आज तरी येशील का?रिक्त आरश्यात मी पाहता, प्रतिबिंब तुझेच मी पहावे,प्रेम नसे तर, काय असे हे मला कधी न कळले,या सगळ्याचा अर्थ मजला एकदा समजून सांगशील का?सखे आज तरी येशील का?बाहू आता थरथरले अन पाय देखील लटपटले,डोळे पुन्हा भरून आले, ओझे पेलवे ना जगण्याचे,चार पावले शेवटची ही, संगे माझ्या चालशील का?सखे आज तरी येशील का?